Fonoholizm, czyli uzależnienie od telefonu komórkowego. Uzależnienie to klasyfikuje się do rodzaju uzależnień behawioralnych, czyli związanych z wykonywaniem określonych czynności. Pomimo tak ogromnej popularności i rosnącej dostępności tych urządzeń w aktualnych klasyfikacjach medycznych nie znajduje się nałogowego korzystania z telefonu komórkowego. Na podstawie nałogowego wykonywania innych czynności (np. hazard, granie na komputerze) można jednak wywnioskować o objawach wspomnianego zjawiska.

Objawy:

Stan uzależnienia nie postępuje nagle – potrzeba czasu, aby ocenić zainteresowanie urządzeniem jako niepokojące. Warto jednak zwrócić uwagę na niektóre objawy uzależnienia. Osoba uzależniona odczuwa przymus wykonywania czynność, którą w tym przypadku jest korzystanie z telefonu. Pomimo chęci do ograniczenia wykonywania czynności, wciąż do niej powraca. Powszechnym dla ogólnego uzależnienia jest odczuwanie cierpienia. Cierpienie może przejawiać się zaniedbywaniem przez dziecko obowiązków zarówno szkolnych jak i domowych. Wcześniejsze zainteresowania odchodzą w niepamięć. Cierpienie odbija się na relacjach z rówieśnikami, rodziny – osoba pochłonięta wirtualną rzeczywistością jest w stanie ignorować bliskich, którzy są z dzieckiem w świecie „rzeczywistym”, a zaczyna częściej spędzać czas z „wirtualnymi” znajomymi. Charakterystyczne dla uzależnienia jest odczuwanie rozdrażnienia czy niepokoju w momencie, gdy zostaje ograniczona możliwość korzystania z telefonu, np. brak ładowarki podtrzymującą trwałość narzędzia lub zakazy używania telefonów w niektórych miejscach i sytuacjach (np. muzeum, zajęcia szkolne).

Skutki:

Pomimo wspomnianych ubytkach w relacjach społecznych i zaniedbywaniu obowiązków, uzależnienie może do prowadzić do:

• niedostatku snu;
• osłabienia wzroku;
• chwiejności emocjonalnej;
• problemów finansowych (dziecko grając w gry na telefonie często kupuje dodatkowe funkcje umożliwiające mu sprawniejsze poruszanie się w świecie internetowym czy wirtualne pieniądze);
• stanów lękowych;
• samotności;
• ból niektórych części ciała – związane z niepoprawnym i ciągłym przebywaniu w jednej pozycji;
• zaniedbywania zaspokojenia podstawowych potrzeb tj. higiena, głód;

Pomimo tego, że fonohlizm nie występuje na międzynarodowych klasyfikacjach chorób, trudno powiedzieć, że problemu realnie nie ma. Pamiętajmy jednak o tym, że jeśli dzieci i młodzież nadużywają smartfonów i innych cyfrowych dobrodziejstw, to jest to skutek konkretnych czynników. Pamiętajmy również o tym, że to nie media cyfrowe są złe. Złe lub dobre mogą być nasze nawyki w zakresie ich używania. Wysokie bądź niskie mogą być nasze cyfrowe kompetencje. Właściwe bądź niewłaściwe mogą być intencje, w jakich wykorzystujemy nowe technologie. I jeszcze jedna kwestia: to nie sam smartfon nas uzależnia, ale to, co on nam oferuje.